Na twee weken vakantie en drie keer uit eten op een dag is het weer tijd voor de gym. Ik heb een personal trainer, want zonder strikte begeleiding zwerf ik maar wat doelloos rond in zo’n enorme zaal met machines. Ik heb dat eerder gedaan, pak hier en daar eens een gewicht en word gecorrigeerd als ik achterstevoren op een apparaat ben gaan zitten en niet weet of ik moet trekken of duwen… Ik viel toen ook geen kilo af.
Thuis werkt het ook niet. Ik heb een ongebruikt cross fit apparaat waar mijn was op hangt te drogen. Ik ben nu lid van Fitness First, een keten met filialen over de hele wereld. Hier kun je zeer flitsende programma’s volgen zoals body combat, X-blast en Dynamic Body Range. Dat laatste doe ik dus, het uitvoeren van een steeds complexere serie bewegingen die zoveel mogelijk spiergroepen tegelijkertijd activeren. Zo moest ik me laatst opdrukken met mijn voeten hangend in slings, en mijn handen balancerend op een bal. Je moet er wat voorover hebben. Maar er zijn grenzen…
Een paar jaar geleden in Dubai ben ik gestopt na een oefening zo belachelijk, dat ik er regelmatig aan terug denk. Ik probeer het bij deze van me af te schrijven.
Trainer: “ga liggen op je buik, breng je armen en benen omhoog. Goed zo, net als superman! Draai je nu op je rug zonder je armen of benen te gebruiken.” (Ik rol me met grote moeite om).
‘Goed zo, hou armen en benen in de lucht, nu ben je een banaan! (ik was te verbijsterd om te stoppen). En nu gaan we heen en terug. Superman, banaan, superman, banaan!!!”
Ik voelde me net een schildpad die wat hulpeloos in de lucht grabbelde. Direct na deze traumatische ervaring ben ik gestopt en naar Nederland verhuist. Toen ik hier in Jakarta weer lid werd, vroeg de fitness manager: “is er iets dat je niet mag of kunt?”
“Superman – Banana,” antwoordde ik in volle ernst. Hij knikte met een boosaardige grijns van ‘daar vinden we wel wat anders op.’
Voetnoten 
😀 lol Weer een fijn stukje om te lezen Robert! Stap voorwaarts en zakken maar..huppekee!! ;))