Ik ben een groot liefhebber van atlassen en alles waarop wegen, eilanden en onuitspreekbare plaatsen staan aangegeven. De wereld is groot, en ik moet nog vele wegen volgen.
In Manilla ben ik al enige tijd op zoek naar een geschikte wereldbol. Die laat ik graag draaien in mijn hand, dat geeft iets van overzicht. Ineens zie ik ze staan. In een vitrine van Jade’s bookstore staat onze planeet aarde in verschillende soorten en maten: geografisch, staatkundig, met of zonder zeestromen. ‘Mag ik die even zien,’ vraag ik het meisje dat me besluit te helpen. Op haar naamplaatje staat Jam. ‘U ziet hem toch sir,’ antwoord ze bijdehand.
‘Maar ik moet weten of die goed ronddraait.’ Ik zeg er niet bij dat ik dan ineens stevig mijn vinger tegen de draaiende bol duw om te zien waar ik beland ben. Dat doe ik graag. Dan bedenk ik me hoe het daar zou zijn. Zelf op de Stille Oceaan stuit je altijd wel op een eilandje. Daar wil ik dan ineens naar toe.
De vitrine blijkt op slot. Jam gaat op zoek naar het sleuteltje maar van de sleutelbos waar ze mee terugkomt past er geen een. Dan komt de chef. Op zijn naambordje staat Beethoven. Ik vind dat een typische naam. Hij probeert het hele sleutelbosje nogmaals uit, maar kan Jam niet verbeteren.
‘In Nederland bewaren ze vitrine sleutels in de kassa,’ zeg ik. Beethoven en Jam controleren dat beide, maar het leidt tot niets. Ik heb inmiddels besloten dat ik de wereldbol wil hebben. Dat heb ik altijd als iets onbereikbaar wordt. ‘Wat kost die eigenlijk?’ vraag ik. ‘Dat staat aan de onderkant,’ zegt Jam.
Ik verlaat Jade’s Bookstore met lege handen terwijl Beethoven alle medewerkers aan het zoeken zet.
Een paar weken later loop ik met twee boodschappen tassen voorbij als ineens Jam me op straat aanroept. ‘We hebben de sleutel gevonden!’ zegt ze met een lach. ‘Hij lag bovenop de vitrine.’ Dat ik daar niet aan gedacht heb. Ik koop de globe en een medewerker van Jade’s bookstore loopt met de wereld achter me aan tot ik thuis ben.
Even later zit ik op de bank met de globe op mijn schoot. Ik geef er een enorme draai aan en kijk verwonderd naar hoe de wereld in mijn handen rondtolt. Dan stop ik hem abrupt met mijn vinger. Volgend jaar ga ik naar Nederland!
Voetnoten 
🙂 Leuk!
Leuk dat je m’n log gevonden hebt, waardoor ik nu jou blog vind. Ik zet hem bij mijn favorieten en zal er af en toe lezen. Heb flink wat in te halen zie ik. Zelf ‘zwerf’ ik alleen als ik met de fiets op vakantie ben. Ik ga eerst weg en bedenk pas later waar ik ben. Nou heb ik een behoorlijke topotic, dus verdwaal ik niet zomaar. Ik verzamel landkaarten die ik vervolgens vol klad met waar ik heb gefietst. Een zeer praktisch ‘souvenier’, dat opgevouwd weinig ruimte in m’n fietstas neemt. Een globe is wat dat betreft een stuk lastiger. Die heb ik wel, maar laat ik thuis. Dat ding is zeker een jaar of 30 en was van Oostblokmakelij, die waren destijds veel goedkoper. Er zit ook verlichting in en dus bedacht ik met een horlogeschroevedraaiertje van een halve mm gaatjes in het plastic te prikken waar ik was geweest. Op die manier lichten die gaatjes dus op. Ben daar al jaren terug mee gestopt. Voor mijn werk kwam ik wel in verweggistan, maar op de fiets heb ik een voorkeur voor West-Europa. Voor mijn werk heb ik een flinke tijd in zuid-Taiwan gezeten en is een uitstapje naar Manilla vaak ter sprake geweest, maar is er nooit van gekomen.
Hele mooi oude atlassen liggen hier in de Alkmaarse bieb. Maatje A1 en dan 4cm dik. Die kan ik thuis niet eens bergen. Af en toe blader ik daar in en ben ik blij dat de bieb die voor mij beheert.
Aangenaam Ximaar! Prachtig verhaal over die van binnenuit verlichte globe, die ik nu heb geeft geen licht, maar ik heb hem gekocht meer voor de verwondering. Ik heb ook een topotic en verzamel atlassen en lokale kaarten van waar ik geweest ben (of waar ik heen ga). Ook historische kaarten en boeken over cartografie. Ik heb een paar jaar gevaren en later gezeild en ben altijd gefascineerd geweest met navigatie, je plek vinden, om vervolgens weer te verdwalen. Ik woon tegenover de Nationale Bieb in Manilla maar ben er nog niet lid van (gewoon naar binnen wandelen mag niet…). Wellicht een idee, zit vast ook een voetnoot in. Ik zal ook eens wat meer lezen over je fietstochten om te zien waar je zoal gedwaald hebt.
erg leuke twist aan het einde. zowiezo heb je een aangename voorkeur voor vreemde ontmoetingen en niet-standaard communicaties tussen mensen.