Ik ben al met al nu zo’n 7 jaar in het buitenland en dat is goed, want Nederland ligt er altijd nog geduldig en onveranderd te wachten als ik zo nu en dan terug vlieg voor een bezoekje. Het meeste mis ik familie en vrienden, het eindeloze platteland waardoor ik zo vaak tegen de wind – met mijnbroodtrommeltje onder de snelbinders – doorheen fietste, en sommige typisch Nederlandse producten.
Ik klaag ook hier niet, want zelfs in de uithoeken van Afrika, Azie en het Midden Oosten kom je altijd wel een Gouda kaas, Unox erwtensoep of een pakje stroopwafels tegen. Maar pindakaas, ho maar… En dan spreek ik wel over de echte Pindakaas van Pietje Vitamientje en Evert van Benthum. En dus niet die huismerken drab uit dezelfde fabriek, die door de PindaGrootmeester op een zijspoor zijn gerangeerd (want foute kleur, te flauw of meurt) en in een Aldi pot gelekt. Die dus niet.
Nou goed, het probleem is, mijn pindakaas voorraad die eerder jaar door een collega was aangevoerd, is op! En daar zit ik dan nu. Balen. En er is alleen maar vreemde exotische en smakeloze pindakaas verkrijgbaar in vreemde landen. En zelfs de pindakaas vloer was van Calve…
Dan mis ik Holland wel eens, wellicht dat ik dan toch eens moet winkelen in de heimweewinkel.
Voetnoten 
Let me know that…