Posts Tagged With: Missoula

Goed, nog een dag en dan vertrek ik uit het mooie Montana. Morgen is de uitreiking van de diploma’s en dan zaterdagochtend vroeg begint de lange reis (8 uur bus, 6 uur vliegen, en nog een aantal uren wachten) naar Charlotte in North Carolina voor de laatste twee weken van het programma. Ik heb een aantal keren de vraag gekregen wat ik nu precies doe, welnu, mijn baan isi training en ontwikkeling voor het bedrijf waarvoor ik werk.

Geografisch gezien voor Afrika maar zeer spoedig komen daar India en het Midden Oosten bij. De bedoeling is om voor alle havens in deze regio (12 stuks) training programma’s te ontwikkelen en uit te voeren voor mensen die werken op kranen en andere machines, voormannen, supervisors, managers, etcetara op het gebied van hun vak, hun leiderschap, management en algemene kennis.

Het programma dat nu loopt is voor jonge aankomende managers uit gebieden (Kenia, Angola, Nigeria, ghana en Namibia) waar dit soort trainingen niet uitgevoerd kunnen worden, vandaar dat we dus in Amerika zitten. Later dit jaar zal ik van plek veranderen en naar Dubai gaan omdit dit meer centraal gelegen is. Dan zullen de pijlen gericht worden op India waar we twee havens hebben en er waarschijnlijk nog een paar bijkomen.

De meeste tijd van de dag houdt ik kantoor in mijn hotelkamer of op de universiteit om alle komende trainingen in de havens voor te bereiden en uit te werken. Dat makt dus een huismus van me, maar gelukkig waren er voldoende uitstapjes om even uit te waaien. De resultaten daarvan hebben jullie afgelopen maanden kunnen volgen.

De laatste activiteit was eerder deze week, een afscheid van Montana en Missoula. Even de bergen over en je bent in de wilde natuur waar doorgaans geen mens komt, behalve de plathoofd indianen die hun heilige plaatsen rondom de bergmeertjes situeren. Daar mag je dus niet komen, maar met een helicopter is het toegestaan er langs te vliegen en deze zeldzame mogelijkheid werd mij spontaan geboden, want ja, de universiteit wil ons graag een keertje terugzien natuurlijk.

De lijst van verloren persoonlijke kostbaarheden is inmiddels schier eindeloos… Na een lange reeks verdwenen, zoekgeraakte, gestolen of spontaan kapot gevallen fototoestellen was het gisteren in de sectie zonnebrillen nummer XX die voor eeuwig uit het zicht verdween. Na een spontane val in de rivier (met pet, horloge en mobiel, deze laatste ‘gelukkig’ de lokale telefoon voor noodgevallen) leerde me dat een zonnebril helaas niet drijft. Het horloge ligt momenteel in een droogkast bij de plaatselijke klokkenmaker die een kans van ‘fifty-fifty’ geeft voor een voorspoedig herstel.

Toch was het een fantastische dag dobberen over de Clark River met de vele stroomversnellingen en watervalletjes, vergezeld door visarenden en gieren die hoopvol boven ons rond cirkelden. De Afrikanen waren zeer tevreden maar stapten pas aan boord nadat hun verzekerd was dat ze konden staan als ze uit de boot vielen (snelstromend water is niet diep) en er geen krokodiillen of vleesetende vissen iin het water zaten. Dat laatste is vrij normaal in Afrika en reden om vooral niet in de buurt van rivieren te komen.

Gelukkig had ik mijn handycam camera niet meegenomen, dus geen actiefilm, maar ook geen verloren videocamera, want sommige stukken waren best heftig. Raften scored toch zeker wel een 9 op de schaal van top entertainment en ik kan het iedereen aanraden die de gelegenheid heeft om dit te doen.

Last but not least verscheen in de krant The Missoulian een artikel over mijn werk hier, kijk maar op http://www.missoulian.com/articles/2008/07/27/business/biz49.txt waar ik in de laatste alinea om de hoek kom kijken, ook als proefkonijn tijdens de ropes course (zie filmpje afgelopen week).