No problem Sir…

Port Said, 28 graden, zon, warme bries en eindelijk heb ik een internet verbinding in mijn hotelkamer tot stand gebracht. Dat ging nogal met de nodige frustratie, omdat de gemiddelde Egyptenaar bevriend en beleefd wil blijven en niemand teleur wil stellen. ´Ik wil een internet verbinding´ antwoord: ´no problem sir…´

´What number do I have to dial?´ Antwoord: ´yes sir, no problem, telephone sir…`
enzovoort. Uiteindelijk ben ik maar naar beneden gelopen en kreeg een briefje vol getallen en omdat iedereen, zelfs de bewaker, zich ermee bemoeide ging ik naar boven met een tiental nummers om uit te proberen.

Egyptenaren in de bediening zeggen ook nooit nee als ze een ingredient of product missen. En zo zat er op de pizza met anchovis gerookte zalm, veranderde de uiensoep in tomatensoep en werd een pepersteak overgoten met champignonsaus. Een taxichauffeur die niet wist wat ik met ´The Bank´ bedoelde, (´no problem sir`) reed me vervolgens naar een restaurant, daarna naar een park (´bank, sir?`) en uiteindelijk terug naar het hotel om iemand te zoeken die als tolk kon optreden. Tijd om zelf maar Arabisch te leren

Gelukkig heb ik de plaatselijke Sam Brown gevonden. Zijn naam is Said en hij rijdt op iets rond wat voor een fiets moet doorgaan en begint spontaan met twee fietsbellen te bellen om je aandacht te trekken. Said is in de zestig, een Charles Bronson kop, maar dan met lang haar en een schore stem als een Italiaanse maffioso. Hij is de ´best guide` of Port Said beweerd hij, ´do you want beer, real American sigarettes – no Egyptian shit – gin, rum, blended whiskey, no problem, or change dollars, euro´s, better rate than Bank, oh yes, much better, mister Robert…´

Said handelt dus in alles wat Allah verboden heeft en de onderhandelingen lopen momenteel over de geregelde leverancie van een tray Heineken. ´I am not interested in tha money, no, I just want you to be happy, so 185 pounds (30 dollar) for you, my friend.´ Maar sinds Said weet dat ik hier twee jaar blijf zakken de prijzen al gestaag.

Said bevindt zich doorgaans op de hoofdstraat tussen Ceciel en Free Pub, twee wat kaal uitgevoerde theehuisjes waar bier geschonken wordt en waartussen de zeelui pendelen die even een uurtje de benen mogen strekken als ze aanleggen in Port Said. En daar handelt Said in taxfree goederen. Ik zal Said nog vaak zien denk ik, zodra ik een appartement met koelkst gevonden heb…

De eerste twee dagen in Port Said stonden in het teken van een kennismaking met het te gebruiken terminal systeem GTS, dat zomaar door oud collega Willem B wordt uitgelegd. Spreken in het openbaar is nog wat lastig, maar de kersvers aangenomen Egyptische planners, dispatchers en yard/operators luisteren ademloos al hebben ze nog nooit een terminal in gebruik gezien. Ze snapten er geen hout van. Vandaag is echter Rob W met hun vertrokken naar Oman alwaar ze een week mogen kijken hoe dat er aan toe gaat.

Gisteravond heb ik tot diep in de nacht gesnookered met Rob in de Anchor Bar van het Helnan hotel en heb daarna zijn fles whiskey in bewaring genomen zodat hij op het vliegveld van de week nog wat extra kan invoeren. Vanavond speelde ik spontaan snooker met barman Aghua in de bar en won nipt met 73 tegen 68, een hele hoge eindscore voor de kenners… Nu is het ook wat makkelijker want de tafel is kleiner en de putten wat groter, als een pooltafel, maar goed, over een paar weken wordt mijn keu ingevoerd tussen de rest van mijn spullen en zal ik Rob wel kunnen wegspelen.

Morgen tijd voor een bezoek aan de terminal in aanbouw met terminal manager Alan, en vervolgens met collega Haism een paar appartementen bekijken, ben benieuwd naar wat er zoal te huur is. Blijf lezen…