Pakjesavond

Afgelopen week werden dan uiteindelijk mijn spullen aangeleverd. In totaal zijn de twee flinke kisten vanaf 6 mei onderweg geweest en arriveerden op 12 juni in Port Said om vervolgens voor een maand in hechtenis genomen te worden door een douane depot in Cairo. Het grote wachten was op mijn verblijfsvergunning, werkvergunning en visa en dat is in deze bureaucratie geen eenvoudige taak. Gelukking hoefde ik geen inburgeringscursus te volgen.

Het eindigde in een soort van pakjesavond, want ik was al zo ongeveer vergeten wat er allemaal in de kisten zat. Ik woon in een appartement op de 4e verdieping en dus moesten de verhuizers 8 trappen per keer lopen en dat in een dikke 38 graden boven nul in de brandende zon met een onwaarschijnlijke luchtvochtigheid. Toen de dozen met boeken aan de beurt waren kropen de drie verhuizers zo’n beetje naar binnen, een soort van vochtige streep van zweet en tranen achter zich latend op de trappen.

De koelkast met flessen water (ik consumeer zo’n beetje twee dozen per week, afgezien van af en toe een biertje…) werden vacuum getrokken door de heren en dus was een fooitje wel op zijn plaats. Alles werd keurig in elkaar gezet (boekenkast, tuinset, tafel, etc.) en eindelijk kreeg mijn huis weer een beetje fleur van alle kado’s die ik de laatste weken voor vertrek kreeg.

De tekening van de terminal Rotterdam en de groepsfoto van de bargeploegmannen kwamen weer uit de dozen evenals de passepartout van 20 jaar fotoherinneringen aan de zeekadetten, familiefoto’s en de EO pet, drie blikken erwtensoep inclusief de oranje unox wintermuts van 3 jaar nieuwjaarsduiken (mijn duik vind dit jaar plaats op 1 januari in water van 20 graden en een zonnetje, ik zal de foto’s plaatsen hier!), een fles Vlaardingse Schelvispekel en een kruik Hoekse kruidenbitter (die mijn vader tegen alle verhuizersadviezen en douanedreigementen gewoon tussen de handdoeken gepropt had, en dus bedankt pa! En bedankt gulle gevers Bas en naar ik vermoed ouwe Dirk Ham en aanhang uit de Hoek).

Verder een pot calve pindakaas, een set De Ruiter hagelsslagen van diverse kleuren, en de ietwat te laat gekomen Oranje sloffen in de vorm van klompen, oranje mok en oranje puzzel die wellicht in 2006 nog van pas zullen komen, een dartbord met pijlen (bedankt spil 2, ik zoek nog een geschikte plek in dit huis) En wat al niet meer. In ieder geval at ik die avond instant boerenkool met rookworst al liep het zweet over mijn rug, het was smaakvol.

De fiets is gemonteerd en inmiddels trap ik met flinke vaart tussen de auto’s die bij lange na deze snelheid niet halen over de straten van Port Said (ik heb dan ook 24 versnellingen), en met de wereldontvanger kan ik ondanks een hoop geruis de tour de france volgen. Een nieuw geluid in dit rumoerige vakantiedorp is de gitaar die ik voor het eerst sinds jaren weer eens uitprobeer en wel op het balkon. Al met al ben ik nu voorzien van heel wat meer gemakken en nu nog alles op de juiste plek zetten en hangen. Dus allemaal bedankt voor de kado’s, het is met veel plezier ontvangen.