Verse tomaten

Vandaag even boodschappen wezen doen voor de komende rij nachtdiensten. In Port Said bestaan geen supermarkten zoals in Holland, maar met de twee kruideniers in het centrum kom je een aardig eind. De een heeft echte europese delicatessen zoals o.a. Old Amsterdam kaas, Westlandse rookkaas en natuurlijk een bolletje Gouda. Het fabrieksbrood is echter klef en snel oud, inmiddels weet ik dat deze bestemd is voor een broodrooster, dat stond er namelijk op… in het Arabisch…

De andere supermarkt blinkt uit in vers vlees, dus zeg maar zonder alarmerende aanhangsels en vliegen, zoals je die in de slagersstraat ziet. Daar staan de haklblokken lekker buiten in de zon en de aansluitende viskramen maken het hier een dolle boel voor wilde katten die in Egypte al een paar duizend jaar heilig zijn en zodoende ook met rust gelaten worden.

Dat geldt helaas niet voor honden. Die zijn onrein en worden slechts op een steen getrakteerd. De meesten zitten nu dan ook aan de rand van de woestijn waar de gemiddelde Egyptenaar niet komt. De woestijn is een ongewenste bijkomstigheid en slechts bedoeld voor rondtrekkende Nomaden en een prima plaats om het vuil te storten. Vandaar dat de honden zich daar schuilhouden.

Voor groente en fruit hoef je niet ver te lopen, die worden overal verkocht en dat voor prijzen die nog aan de daalder doen denken. Tassen vol voor een paar grijpstuivers en nog van goede kwaliteit ook. De tomaten bijvoorbeeld smaken hier naar echte tomaten en ik weet niet wat er in Nederland allemaal ingestouwd wordt.

Op de weg naar mijn werk is een heel spoor van tomaten te vinden, die vallen namelijk uit de overbeladen pick-ups die dagelijks vanuit de Sinai naar Port Said komen. Bij de veerpont wordt mijn wagen niet eens meer gecontroleerd, want de soldaten tonen slechts interesse voor de tomaten boeren. Na een grondige inspectie op smaak wordt er altijd wel een geschikt kistje geroofd en dat is zeg maar de prijs die betaald moet worden voor een ongehinderde overtocht. Tijdens het varen pakt iedere geintereseerde ook nog wel eens een tomaat of vult gewoon een zak. De eigenaren, gehuld in lompen, staan er wat mompelend bij te kijken.

Laatst wilde ik er een paar kopen. Dat had ik beter niet kunnen doen, want nu sluiten de tomatenboeren steevast mijn wagen in op de ferry en moet ik van alles doen om maar niet de geringste aandacht te wekken. Opkijken of aan het raam zitten levert gelijk een aantal kisten tomaten op de motorkap op. Uitstappen is er helemaal niet meer bij, dan is het enige wat ik zie tomaten. Niet voor niks natuurlijk, maar wel voor de beste prijs.

Soldaten controleren de tomaten op smaak en op smokkelwaar of geprepareerde bommen . De tomaat kan – zoals bekend – ook als wapen gebruikt worden, bijvoorbeeld bij saaie toespraken…