Gisteravond was het afscheidsdiner van collega Willem Bekooy, uiteraard in de Koreaan, waar anders kun je de gekruide gerechten wegspoelen met iets anders dan thee of cola… Helaas komt Willem niet in Port Said werken, maar vertrekt voor onbepaalde tijd naar China, ergens ver voorbij Hong Kong, een duistere hoek in de APM wererld. nu blijft mijn Nederlands hier beperkt tot Afrikaner spraak met een Zuid Afrikaanse collega.
Vlak voor vertrek naar de Koreaan belde een andere welbekende op. Philip bleek voor de rede van Port Said voor anker te liggen en zou spoedig naar een concurerende containerterminal opstomen. Die Wagenborg boten lenen zich ook overal voor. Ik heb uitzicht op de rede maar tussen 30 schepen in de verte kon ik geen Hollandse vlag onderscheiden.
Of ik nog even tijd had om langs te komen… Maar dat is niet zo makkelijk als het lijkt in Egypte. Havengebieden zijn na het vliegveld en het paleis van de president het best beveiligd. Gelukkig zat even later aan de Koreaanse tafel de halve directie van SCCT en daartussen Ghandar, de Egyptische spin in het web van nautisch/politiek Port Said. En die begon driftig te bellen op mijn verzoek.
Even later zat ik naast een waterklerk in een twintig jaar oude olijfgroen mercedes, met de beef barbecue nog tussen de kiezen, op weg naar het haventerrein waar de Roerborg ergens moest liggen. Paspoort en boarding pas in orde, maar de havenpas was 3 dagen verlopen, dus geen mogelijkheid om de poort te passeren. Dus dan maar weer bellen of er een walpas voor Philip te regelen was. Dat was mogelijk, maar kon uren duren.
Ergens tegen middernacht werd ik nog gebeld, de pas was onderweg naar het schip. Het was al weken geen bemanningslid van de Roerborg gelukt – bergreep ik later – om de wal op te komen, maar nu kwam er een uit de lucht vallen. Ja ja, connecties he…
Vandaag dus de stad laten zien, gelunched bij Piza Pino (in de Sesamstraat!) en de Middellandse zee bekeken van mijn balkon en vervolgens de stadspelikaan zien landen op een auto. En dan zeggen ze dat er niets te beleven valt in Port said…
Voetnoten 
Ha Tet,
Dat is nog eens een verassing, ik dacht dat ik drie maanden moest wachten om hem weer te kunnen zien, maar deze keer heeft het maar een week geduurd.
Mooie pelikaan trouwens!!!!.
Groetjes Jantine
Dat is nog eens een verrassing en het ook gewoon voor elkaar krijgen dat ie de wal op kan. Geweldig 😛
Dat zijn leuke onverwachte bezoekjes.
en nog gefrituurd? 😀
ha leuk alles weer te lezen en je hebt weer een oude
bekende bij je, ha ha ha ha….lachen wederom!
Die gozer is alweer bruin. De peli een beetje wit: moestie poepen? 😉
Ha tet een tijdje niet op je site geweest. En dan kom ik er weer eens om bij te lezen zie ik dat je bezoek heb gehad van mijn zwager. Leuk man voor jouw, maar natuurlijk ook voor Philip. Nou ga snel weer verder lezen en wie weet tot horens.
Groetjes lisa