Eerder sprak ik over allerlei gadgets die ik regelmatig verlies. Maar een ding heb ik nooit verloren, vergeten of laten stelen. Mijn portemonnees heb ik altijd stevig in mijn rechterkontzak gedragen, en getrokken als een revolver als ik iets met iemand af te rekenen had.
In de jaren van zakgeld had ik zo’n knijpding, waarin je muntgeld en een enkel vijfje in kon bewaren. Het was zeg maar de moderne opvolger van de Middeleeuwse geldbuidel. Daarna had ik voor zeker 15 jaar een lederen portemonnee waarop ik de Joker van Marillion geplakt had. Een band waar ik nogal ernstig fan van was in die jaren.
In 2004 kocht ik in Barcelona een opvolger voor mijn versleten schatflap. De tijd van de credit kaart was inmiddels volop in opkomst. Vorige maand was deze na acht jaar trouwe dienst aan vervanging toe. Nu was ik in Nederland en na wat gespeur en getest kocht ik iets dat ergens tussen een portemonnee en een portefeuille zit.
Naast een overdaad aan creditcard pockets, was er ook nog een klein munten vakje en een reeks papier geld secties waarin ik peso’s, euro’s, dollars, dirhams, dinars en naira’s van alle maten in kwijt kan.
Voor de nieuwsgierigen, het is een oer-Hollandse Castelijn & Beerens geworden, mijn bijdrage aan de Nederlandse economie – uitgeven maar nu het nog kan!
Let me know that…