Kijk, nu even de tijd voor echte muzikanten. In 1987 alweer kwam het album Tango in the Night van Fleetwood mac uit. Deze band bestond al sinds 1967 als bluesband, maar maakte pas echt furore van halverwege de jaren zeventig tot en met bovengenoemd album. Het zijn popliedjes van hoog formaat en het hele album is een geweldige ‘achterover op de leunstoel’ ervaring.
Niet minder belangrijk is het ongelooflijke gitaartokkelwerk van Lindsay Buckingham in de video hieronder. je hoort het goed: dit zijn niet twee gitaristen maar Lindsay in zijn uppie en dan nog zingen erbij ook. Ongekend. Stevie Nicks zingt ook erbij, zij schreef het nummer Big Love.
Hier nog een andere hit van het album Everywhere op youtube.
Andere hits van het album zijn Little Lies, Seven wonders, en Caroline, maar het hele album heeft hit potentie. Downloaden die hap als je het nog niet hebt.
ik zou bijna vergeten dat ik dit leven nog een top 100 moet afleveren. Voor we verder gaan even een zeldzaam interview met Dicky Curtis van The Not, een favoriete band die het net niet gehaald heeft en op nr 101 is geeindigd. Volgende week pakken we de draad weer op.
Dit feestje was afgelopen week. Ongeveer 1000 Hollanders et karrenvrachten haring, bitterballen en Hema worsten, bier en een volkszanger uit Volendam met op de achtergrond de skyline van Dubai. Geslaagd feest!
Well, better late the never… I could not place the movie in one part as the file is too big, so I have cut it in three pieces. Hope you like it, and I will burn it later on a CD and will make sure one of you got it before graduation next year. Enjoy module 3 in America and see you later somewhere someday!
Ik ben absoluut geen fan van zogenaamde musical films. Ik heb er altijd moeite mee als in een film iemand in een scene ineens spontaan begint te zingen en dansen terwijl alle omstanders dat volstrekt normaal vinden. Ik heb het eens op mijn werk gedaan toen mijn baas aan het einde van een vergadering vroeg of ik nog bijzonderheden had. Ik maakte een pirowet, gooide mijn armen in de lucht en zong in mineur over een mislukte kraanindeling. De reacties waren helemaal niet vrolijk of meegaand; slechts verbouwereerde blikken waren mijn deel… Het werkt gewoon niet.
Er is echter een grote uitzondering en dat is de film The Blues Brothers waar Jake en Elwood Blues het weeshuis waar ze ooit zelf in opgroeiden van de ondergang moeten redden. De missie: verdien 5000 dollar in 11 dagen. Ze richten een bluesband op en uiteindelijk lukt het ze – met de hele politiemacht van Chicago op de hielen – in de laatste seconde.
Rawhide
De film is vooral een succes vanwege de fantastische soul en blues muziek en zeker ook de megasterren die hun muzikale bijdrage leveren zoals Ray Charles, Aretha Franklin, Cab Calloway, James Brown en Johnny Lee Hooker. Maar zeker de humor – en dat voor Amerikanen – is buitengewoon. Alles bij elkaar genomen is deze film vrolijk en voor mij een van de beste Feel Good movies ooit gemaakt.
In de serie favoriete kerstliedjes heb ik er drie gekozen van de week. So this is Xmas (war is over) van John Lennon hoort zeker in dit rijtje thuis. Lennon had zich voorgenomen het succes van Bing Crosby (White Christmas) naar de kroon te steken, maar die verkocht 23 miljoen singles en is daarmee de grootste hit ooit naar mijn weten. Lennon´s hit flopte aanvankelijk, maar is inmiddels uitgegroeid tot een kerst klassieker. Het was even zoeken naar een youtube filmpje zonder oorlogsleed en napalm fotootjes, want dat vind ik maar niks, Gelukkig Kerstfeest!
De Amerikaanse Nat King Cole is al meer dan 40 jaar niet meer onder ons, maar voor mij is The Christmas Song inderdaad THE Christmas Song. Hij heeft een fantastische stem en hoewel het honderden keren opnieuw is uitgevoerd door Frank Sinatra en Jan en Alleman, vind ik Nat King Cole nog steeds de beste vertolker; het is en blijft een magisch liedje. De originele versie is slechts minder dan 2 minuten, maar dat is beter dan de lange versie met flauwe kerstprenten die in het beeld voorbij schuiven.
The Pretenders hebben met 2000 miles niet veel aandacht getrokken, misschien ook door de waardeloze videoclip die erbij zit, en het feit dat het op de B/zijde van een andere single terecht kwam. Feit blijft dat ik het een sfeervol kerstliedje vind dat deze kerst zeker nog een paar keer door de huiskamer zal klinken.
Kijk, gisteren speelde Led Zeppelin voor het eerst sinds 28 jaar weer eens live op het podium en de superlatieven schoten te kort. De korte flitsen in het journaal lieten zien dat de band beter speelde dan ooit tevoren. Twintig miljoen mensen hadden zich opgegeven voor een kaartje via internet en slechts 20.000 kwamen er mee weg. Dat noem ik nog eens een exclusief optreden. Ik was ook uitgeloot…
Thank you – van II
De mannen van Zeppelin zijn vrijwel ongeevenaard in hun korte periode eind zestig en begin jaren zeventig. 300 miljoen platen zijn er over de toonbank gegaan en daarvan heb ik er welgeteld 5. Vanwege deze reunie heb ik maar besloten de albums getiteld II, III en IV op deze plek gezet (want ik zet niet meer dan 2 albums per artiest in deze lijst) en dit is een goedkope truuk om dat te omzeilen. Er staat nog een album hoger, maar daarover veel later.
Since I been loving you – van III De bewering dat Zeppelin de eerste heavy metal band was vind ik niet helemaal opgaan. Bijna een derde van hun nummers zijn akoestisch met allerlei bluesrock en keltische invloeden. De absolute top song is natuurlijk het wonderschone Stairway to Heaven, dat zelfs nooit als single is uitgebracht.
Led zeppelin anno 2007
Ik moet het kort houden; Led Zeppelin is zonder twijfel een van mijn meest favoriete bands en ik draai hun muziek nog regelmatig, en aan het einde van het jaar zullen we ze zeker weer in de top 3 van elke top 100, 1000, 2000 en 4000 horen. Druk op de YouTube button en luister eens live naar het mooiste muziekstuk van de 20e eeuw, dat is beter dan mijn geschreven geneuzel…
Afgelopen maand speelde the Tragically Hip weer eens in Nederland en met zijn tienen hebben we dit concert in Paradiso Amsterdam bijgewoond. The Hip – zoals ze in de volksmond heten – is denk ik de band die ik het vaakst live gezien heb, misschien wel een stuk of 8 keer: allereerst op Pinkpop, twee keer, vervolgens op Lowlands, Halfway, Parkpop, Nighttown en weet ik waar nog meer.
New Orleansis sinking / Westwind
– Opgenomen op Pinkpop 1995 –
Het nummer New Orleans is Sinking komt uit 1989 en getuigd wel van een vooruitziende blik; het is trouwens een van de beste nummers van de Hip. Het is een recht-toe-recht-aan rockband zoals dat hoort te zijn. Verwacht geen eindeloze varieteit, ingewikkelde akkoorden schema’s en hoogdravende muzikale hoogstandjes. The Hip Rocked & Rolled en meer hoeft het ook niet te zijn voor mij. In Nederland heeft The Hip nooit in de hitlijsten gestaan, maar dit is een band die dat niet nodig heeft. Live zijn ze fantastisch, of, zoals leadzanger Gordon Downey het zegt: wij geven twee soorten concerten: goeie, en steengoeie concerten, voor minder doen we het niet.
Het album Fully Completly is het vierde album van de tien die ze tot nu toe gemaakt hebben. In de hoogste regionen van Mijn Top 100 komt The Hip nog een keer terug. Wat de band verder bijzonder maakt is het charismatische optreden van Downey, het is wellicht de man die de meeste truukjes kan uitvoern met de microfoonstandaard. Gewichtheffen, rondjes er op draaien, microfoon slingeren, laten tollen, er tegen slaan, gooien, balanceren op de handpalm, en nog een veelvoud aan grappige poses.
At the 100th meridean
Tour 2007
Een van mijn favoriete nummers van dit album is At the 100th meridian. Downey is (net als mij) gefasineerd door atlassen, globes en land- en zeekaarten en dat komt regelmatig terug in de songs. Hier een nummer over wat er allemaal voor ergs gebeurd op de 100ste meridiaan. En let in de clip even op dat “I remeber Buffalo and I remember Hengelo” hier opeens vervangen is door “Tokyo”. Maar dat is info die slechts voor de liefhebber interessant is.
Voetnoten 
Let me know that…