Posts Tagged With: reizen

Reis ongemakken


In de vroege ochtend word ik wakker van een zware donder. Ik bevind me in een hut van het schip Paradise Luxury dat ten anker ligt in Halong Bay. Een tropische onweersbui doet de eilanden verdwijnen achter een sluier van stortbuien. Vanuit mijn comfortabele bed kijk ik naar een vaag silhouet van bergen in het water die afsteken tegen een oneindig bleek niets. Dit moet het reisgevoel zijn geweest in de hoogtijdagen van de Victoriaanse tijd… Al tijdens deze gedachte start een eveneens tropische lekkage boven het voeteneinde van mijn bed. Snel dep ik het water met een badhanddoek en zet een kopje onder de kleine waterstraal maar er helpt geen lieve moeder aan. Ik bel room service en even later is een matroos met een rol tape en een schaar aan de slag. Drijfnat en zonder succes verlaat hij met neergeslagen gezicht de hut waar de lekkage onverminderd doorgaat. ​

​Ik wandel naar de dining room op het bovenliggende dek voor een kopje thee en blader nog eens door Alain de Botton’s ‘de kunst van het reizen’ in de hoop een goede raad te vinden tijdens dit soort ongemakken. Zijn boek staat er vol van. (Lees: vol van ongemakken) 

Op blz 99 citeert hij de schrijver Gustave Flaubert die Frankrijk om zijn saaiheid ontvluchtte met een groot verlangen naar exotische reizen in de Orient. Maar na een paar weken vermeld Flaubert: ‘de Egyptische tempels hangen me nu al de keel uit…’


Omdat ik toch altijd omsla bij het kayakken en we dus sowieso nat zullen worden besluiten J en ik gewoon door de  stortbui heen te roeien naar de eilanden. We liggen nabij een groot eiland waar je onder laaghangende grotten kunt peddelen om te eindigen in een binnenmeer, waar langs de begroeide rotsen gele apen schijnen te wonen. Als we de het verborgen binnenmeer oppeddelen is alles om ons heen in een grijze nevelsluier verborgen. Het enige dat we horen naast de peddels die het water raken is het eindeloos geplens van miljoenen druppels in het water en dat zich weerkaatst tegen de onzichtbare rotsen om ons heen. Dit is het gotische landschap waarin mensen doorgaans spoorloos verdwijnen en dus roeien we zo snel mogelijk terug door de grotten zonder ook maar een teken van leven te hebben gezien. Achter ons in de verte klinkt iets van een gesmoorde gil. We kijken niet om en houden zwijgend de vaart erin.


Als we terug komen wacht ons goed nieuws. Door de ongemakken van de afgelopen ochtend krijgen we een superior suite aangeboden op het vlaggenschip Paradise Peak. Reizen is helemaal geen kunst. Plan zo min mogelijk, verwacht niet te veel en je reis vult zich vanzelf met verrassingen.

Categories: humor, Observaties, Reizen | Tags: , , , , , , , , , ,

The Big Durian

Continue reading

Categories: @tetroberts, Jakarta, Observaties, Ontdekkingen, Reizen, Steden | Tags: , , , , , , , ,

De Koe van Manilla

Ik zit in een taxi met drie aangeschoten Hollanders die ik amper een uur geleden heb leren kennen. Een bakker uit Stampersgat, een dame van de ambassade, en de enige wiens naam die ik onthouden heb; Bert, beroep onbekend. We rijden door Old Manilla, over de Del Pillar street. We zijn op zoek naar een cafe van een Hollander. Als herkenningspunt zou er een koe voor de deur moeten staan. Niemand is er ooit binnen geweest, maar iedereen heeft er van gehoord.

‘Het moet in deze straat zijn’, zegt Bert terwijl hij met kleine oogjes naar de langsschietende kroegen, bordelen en nachtwinkeltjes staart, ‘dat hoorde ik daarnet nog op de Dutch club. De KLM crew drinkt er ook altijd een biertje,’ voegt hij er aan toe. De bakker praat over de vele vakanties die hij samen met zijn vrouw naar de Filipijnen maakte voordat ze zich hier permanent vestigden. ‘…en toen reden we door deze straat en zag ik opeens een koe op de stoep,’ zegt hij hoopvol. ‘Geen echte hoor, van plastic denk ik.’

Niemand weet de naam van de kroeg. De dame van de ambassade spoort de chauffeur aan nog maar een keer te stoppen op een hoek van de straat. waar een groep Filipino’s staat. ‘Ask them about the cow!’ De chauffeur kijkt verbouwereerd en als hij ernaar vraagt lachen ze. Sommigen wijzen ergens heen, maar elk in een andere richting.

Ik ben de enige die in dit deel van de stad woont, erger nog, ik woon zelfs aan het begin van deze straat. Maar ik ben nooit helemaal naar het andere eind gelopen want dat is best ver. Ik ben hier dan ook nooit een koe tegengekomen. ‘Misschien omdat die hem overdag’s binnen zet…’ probeer ik, maar niemand antwoord.

De straat is eenrichtingsverkeer en niemand weet van een kroeg met een Hollandse eigenaar. De chauffeur wil niet meer vragen naar een koe. Iedereen kijkt me vragend aan want ik ben de ‘local’ hier. Wat nu?

Ingang Hobbit House

Ingang Hobbit House

‘Ik weet nog een kroeg met dwergen in deze straat,’ zeg ik. Dit kan de goedkeuring wegdragen. Even later lopen we door een enorme ronde deur van De Hobbit. Een lilliputter rinkelt een belletje en heet ons welkom. Even later worden pullen bier door heel kleine mensen op onze tafel geschoven. Het gezelschap is tevreden. Met zo’n verhaal kun je ook thuiskomen.

Meet the Hobbits

Meet the Hobbits

Categories: Flashback, Observaties, Ontdekkingen, Reizen, Steden | Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Falcon City of Wonders

Vandaag wandelde ik door de decadent grote Mall of  Emirates langs een muur van ruggen en molenwiekende armen. Dit trok uiteraard mijn aandacht. Een groep omstanders verdrong elkaar rondom een enorme maquette van het nieuwste project dat in Dubai in volle gang is. Falcon City. 

Een sales dame in strakke zwarte jurk, hoge hakken en een clipboard in de aanslag vroeg me of ik geintereseerd was in Falcon City properties. ‘Jazeker,’ antwoorde ik naar alle eerlijkheid. Hier zat tenslotte een voetnootje in.

Image

Ze bracht me naar een voor potentiële klanten vrijgehouden verhoogde zijde van de maquette. In een riante stoel met een kopje koffie zat ik als een Romeinse keizer te staren naar de wonderen van dit 3,7 miljoen vierkante meter grote stadsdeel in de vorm van een valk. Ik besefte dat de financiële crisis in dit deel van de wereld definitief over was. 

De dame somde met de geforceerde lach van een schoonzwemster de ‘special features’ van het project op. Zo te horen had ze dat al een paar honderd keer gedaan. 

‘Helemaal centraal ziet u de Dubai Eiffeltoren, hoger dan het origineel! En daar het colosseum, waarin autoraces en sport evenementen worden gehouden, overigens met twee keer zoveel zitplaatsen dan die in Rome. Het ligt naast een stukje Venetië inclusief kanalen die leiden naar de Taj Arabia, een exacte kopie van de Taj Mahal. Dat wordt een hotel van 1 miljard dollar meneer, en ook nog eens vier keer groter dan het origineel’.

Ze pauzeerde even zodat ik dit allemaal kon verwerken. 

Image

‘Ziet u hier de drie nieuwe piramiden  van Dubai?. Ik voelde hem aankomen. ‘Hoger dan in Egypte. En daar zijn de Hangende tuinen van Babylon. Niemand weet hoe ze er echt uitgezien hebben, meneer, dus hier heeft de project ontwikkelaar zijn eigen fantasie gebruikt.’ Ze keek me indringend aan. ‘Ongelooflijk,’ zei ik, doelend op die laatste mededeling. 

Nu begon de dame een selectie mappen van vila’s en appartementen op tafel te leggen. Ik liet mijn blik over Falcon City glijden en spotte de Big Ben, de Toren van Pisa, ‘schever?!’ en tot slot nog een werkende vulkaan, de vuurtoren van Alexandrië en een stukje Chinese muur van slechts 2 kilometer om overheen te joggen.

Image

‘Zo’, zei de dame met de zwarte jurk, ‘heeft u nog vragen voor ik u de huizen laat zien?’ Ik bleef even staren over de maquette en vroeg haar ‘…en waar is de Euromast?’ Terwijl de dame begon te bladeren in een enorme map, wandelde ik verder door de mall, dagdromend van hoe het zou zijn om rond te wandelen in Falcon City, het Madurodam van de wereld, maar dan in een veel grotere schaal dan de originele bouwwerken. 

http://www.youtube.com/watch?v=_6dnyGv0TVY

Categories: Observaties, Ontdekkingen, Reizen, Steden | Tags: , , , , , , , , , , , , , , , ,

Beschrijving van de stad: Mombasa

Ik bezocht Mombasa vier dagen voor mijn werk maar alleen op de laatste middag had ik de gelegenheid voor een korte wandeling in het  centrum van deze havenstad. In de voorgaande dagen was ik ondergebracht in een hotel aan het strand van de Indische oceaan. Een aangenaam strand, zo een met palmbomen en vissersbootjes in de branding, en waar de zon uit zee opkomt elke ochtend. Maar nu was het tijd voor de drukte en kabaal van deze Afrikaanse stad.

Tijdens de rit naar het centrum volgde ik het blauwe stipje op de google map – de taxi van Meneer Mekbezi, de chauffeur – een fantastische uitvinding, die kaarten app, want zo kun je een beetje in en uitzoomen en de omgeving verkennen voordat je op de voet verder moet. Belangrijkste ontdekking: Mombasa is een eiland, net zoals Rozenburg!

De stad – ooit een bruisende handelsstad –  is een smeltkroes van culturen en volkeren en dat is vandaag de dag nog duidelijk merkbaar. Hier wonen Arabieren, Indiërs en Afrikanen van alle windstreken met een inheemse, Christelijke of Moslem achtergrond (en naar verluid nog een paar blanke boeren ook). En iedereen is vrolijk, nieuwsgiereig en spreekt je spontaan aan.

Hier onder een korte impressie van Mombasa gefilmd uit de auto – en heel even het vliegtuig – en die eindigt bij de Gelukkigste Man van Mombasa!

De eilandstad is een wirwar van drukke straten waarin gelijk de tuk tuk taxi’s opvallen als belangrijkste openbaar vervoermiddel. De oude binnenstad die de moeite van het bezoeken waard is ligt direct naast Fort Jesus (zie blog hieronder) en heeft  een prachtige sfeer.

Dit is de eerste stad in Oost Afrika die ik bezoek, maar een belangrijk verschil met West Afrika is dat het hier veilig is om rond te wandelen op eigen gelegenheid, en dat doe je beter niet in Liberia of Nigeria…zoals hier te zien is.

Conclusie, Mombasa is een gemoedelijke stad, een vrolijke stad met koloniale huizen, over de straat hangende balkons en prachtige houten deuren, en mooie vergezichten aan de oevers, en de mensen zijn vriendelijk en open, zoals dat hoort te zijn in steden die op een Oceaan uitkijken.

 

 

Categories: Fotografie, Observaties, Ontdekkingen, Reizen, Steden | Tags: , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Zonsondergang in Liberia, Monrovia

Zonsondergang in Liberia, Monrovia

Deze foto is genomen vanaf het terras van een bar restaurant. We waren uitgenodigd voor een diner door de haven autoriteiten. De kuststrook is het arme deel van de de stad en toen de avond viel was het lechts verlicht met een paar lampjes. Hier slapen de mensen als de zon ondergaat.

Categories: Fotografie, Reizen, Steden | Tags: , , , , ,

Pindakaas

Ik ben zo al met al bijna 7 jaar in het buitenland en dat is goed, want zo af en toe bezoek ik Nederland en dat ligt daar nog steeds lekker onveranderd. Ik mis niet echt veel, het moeilijkst zijn de momenten met familie en vrienden, het eindeloze platteland waar ik ooit met een broodtrommeltje onder de snelbinders doorheen koerste, en… pindakaas.

Ik zat in een paar uithoeken in Afrika, Azië en Amerika en Gouda kaas, erwtensoep en ja, zelfs stroopwafels kom je met enige regelmaat tegen, maar pindakaas, ho maar. En even voor de duidelijkheid, ik heb het hier over de echte pindakaas, die met een hoofdletter P, van Pietje Vitamientje en Evert van Benthem. Calve dus!

En geen gedoe over huismerken, want die komen uit dezelfde fabriek en zijn van een zijspoor (foute kleur, te flauw of meurt) in een vat van de Aldi gedropen, en dat is alleen voor armoedzaaiers.

Categories: Gadgets, Reizen, Smakelijk eten! | Tags: , , , ,

Blog at WordPress.com.